ما دست بدست هم چون کو ه دما وندیم          سر شار زامیدیم با خصم نپیوندیم             شیدای اصفهانی 

کاخ زیبای محبت چه قوی بنیاد است                این بنایی استکه تا دیر زمان آباد است        ما هر اصفهانی

باختم    هستی به آس دوستی                    گور ذهن خویش بودم در قیاس دوستی           فرودستان

رییس خانه پدر  گر جفا بکار   آرد                     به ملک خانه خودگویی بذر بد کارد                 وصال

آشنایان را بوقت تنگدستی یاد آر                     دور شمع دوستاناز عشق چون پروانه باش       عطایی

خنجر سرد زمستان  کرده خونین   دشتها  را  در بهاران                                               سارنج

به نام خدا گفتن آغاز کن                              کلامی زحق گوی واعجاز کن                       طلا

به نماز عاشقم من   که توام حضور قلبی            که همین حضور ما را غرض از نماز باشد         ساکت اصفهانی

مرهم دل از نمک پاشان مجوی                        چونکه بنما یند آن را بیشتر                           قانع

گاه خندان وگهی گریان و دل خونم چرا؟             گاه لیلی وگهی مانند مجنونم چرا؟                 صفا

ماییم که دشمن را از خاک بدر کردیم                   از مرگ نترسیدیم با جان خطر کردیم             استاد شهیر اصفهانی

                                                                                                       مدیر وبلاگ شیدای اصفهانی